Piąteczkowe kanapki

Piąteczkowe pomysłowe

Kanapki obozowe

Bez mięska, a z warzywami

Harcerze chętnie zrobią sami

Harcerz w tradycji się lubuje

Więc przedwojenne kanapki uszykuje

Za Przedwojenne Restauracje, Bary i Kawiarnie

Kanapki z ło(so)siem

- Księdzu, a może ja bym zrobił dziś kolację? – zapytał Noel po Mszy. – Widziałem na Instagramie fajne kanapki. Pan napisał, że zdrowe! I fajnie wyglądają…
- I mają i serek, i łososia! – wrzasnął Leon. – I ogórka mają, spodoba Ci się!
- Cieszy mnie twoja inicjatywa, tylko… gdzieś ty przeglądał Instagrama?
- Na Twojej komórce… gdy siedziałeś w konfesjonale… - cicho wyszeptał. – Nie gniewaj się…
- Wydawało mi się, że jest zabezpieczona… - pokręciłem głową.
- Takie tam zabezpieczenie… - zaśmiał się Noel. – Połącz kropki… Wystarczy napisać wielkie M jak Mikołaj, a się otwiera!
- No… jak mogłeś mieć tak proste! – wytknął mi Leon. – Teraz musisz zmienić na L jak Leon… Będzie lepiej…
- N jak Noel byłoby lepsze! Więcej ruchów! – skrytykował brata Noel, kończąc jak zawsze wytknięciem języka.
- Swoje komórki sobie zabezpieczycie N i L, a ja muszę zmienić kod na jakiś trudniejszy… Albo dam hasło…
- No, ja bym chętnie zabezpieczył komórkę literką L – uśmiechnął się Leon. – Ale nie mam komórki – wykrzywił usta w podkówkę, udając, że będzie płakał.
- No, i nie musielibyśmy podbierać tobie komórki, gdybyśmy mieli własne – wytknął Noel. – Wiesz, to trochę siara, gdy otwieram Twojego Instagrama i wyskakują posty o odchudzaniu się…
- Ale gdybyś zrzucił kilka kilo, to byś lepiej grał w piłkę, bo teraz to nie nadążasz nawet za Noelem – wytknął mi Leon.
- Dobrze, wróćmy do tych kanapek. Pokaż mi je.
Noel bez skrępowania otworzył moją szufladę, wyjął moją komórkę, odblokował, włączył Instagrama i szybko wyszukał odpowiednie zdjęcie.
- Tutaj, widzisz? – pokazał mi jedną z fotek.
- Kanapki z łososiem – przeczytałem.
- Księdzu, a czemu tu jest nawias na „so”? – zapytał Noel. – Tak się pisze łosoś?
- Nie, to taki żart słowny – wyjaśniłem. – Przeczytaj bez tego, co w nawiasie.
- Kanapki z łosiem? – zdziwił się. – Przecież łoś to takie zwierzę z lasu, wielkie jak krowa! To się je?
- Teraz nie, ale kiedyś, gdy na mięso polowano, to jadano także i łosie. Zwane były „magnum bestia”, ze względu na rozmiar. To co do tego łosia potrzebujemy?
- Chleb, serek, ogórka, łososia – zaczął wyliczać.
- Łosia! – poprawił go Leon. – Od dzisiaj jemy łosie, nie łososie!
- No to idziemy do sklepu, a potem Noel przyrządza nam ucztę.
Z zakupami wróciliśmy do domu. Noel zaczął sprawnie przyrządzać kanapki, co chwila zerkając do przepisu na Instagramie.
- Ogórka to pokroić ze skórką czy obrać? Bo nie napisano… - zwrócił się do mnie.
- A jaki jest na zdjęciu? – odpowiedziałem pytaniem.
Zerknął na fotkę.
- Obrany…
Wziął ogórka w rękę. Drugą chwycił nóż i się zawahał. Wykrzywił się w jedną stronę, w drugą, po czym spojrzał na mnie ze łzami w oczach.
- Z której strony mam obrać ogórka? Aby nie był gorzki? Mamusia ciągle krzyczała, że ze złej strony obieram… i biła szmatą po głowie… a ja nie pamiętam… - łzy pociekły mu z oczu.
Westchnąłem. Dzieciństwo w patologicznej rodzinie będzie dla chłopaków traumą przez długie lata.
- Ja też nigdy nie pamiętam. Albo z jednej, albo z drugiej. Dlatego zawsze obieram od środka do końca. I wolę obieraczkę od noża.
Wyjąłem z szuflady nowe narzędzie i zademonstrowałem działanie.
- Ale fajnie! To ja dokończę! – Noel nie mógł się doczekać, aż wypróbuje nowy sprzęt.
Po chwili obrany ogórek wylądował na desce i sprawnie został posiekany na plasterki. Noel migał nożem jak zawodowy kucharz na konkursie.
- Łał, sprawnie ci to idzie – pochwaliłem go.
- To tylko dobry nóż – pokazał. – Nieźle kroi.
Szybko wyjął talerze.
- Księdzu, ile zjesz?
- Nie więcej jak dwie.
Rzucił na jeden talerz dwie kromki, na pozostałe dwa po cztery. Szybko maznął serkiem. Na to ogórek. Sól i pieprz. Czarny pył opadający z elektrycznego młynka pokrył plasterki.
- Ostrożnie, bo nie zjecie!
Spojrzał na mnie z ukosa. Wziął jeden plasterek w rękę, powąchał.
- Pachnie ślicznie – ocenił i wrzucił do buzi. – Jeszcze trochę – wymamrotał.
Ogórki dla siebie i Leona pokrył grubą warstwą pieprzu, mnie dał wyraźnie mniej. Na to łosoś.
- Leon! – wrzasnął. – Kanapki z łosiem gotowe!
Zaniósł dwa talerze na stół. Chwyciłem trzeci.
- To moja praca – skrzywił się. – Ty, księdzu, dzisiaj tylko jesz. Leon pozmywa.
Grzecznie poszedłem do pokoju. Po chwili trzeci talerz stanął na stole, i trzy szklanki z sokiem pomarańczowym.
- Modlitwę możesz poprowadzić – łaskawie zgodził się Noel. – To Twoja rola.

tekst pierwotnie opublikowany tutaj.

·         chleb, jakiś zdrowy

·         serek śmietankowy

·         ogórek

·         łosoś wędzony lub pstrąg łososiowy

·         sól i pieprz do smaku

Rozłóż pieczywko. Lekkim ruchem posmaruj serkiem śmietankowym. Obłóż plasterkami ogórka. Przypraw do smaku solą i pieprzem. Ostrożnie! Leon i Noel uwielbiają ostre… bardzo ostre… Na to łosoś. I gotowe.

Serniczek

 - Siądźcie sobie jeszcze na chwilkę i poczekajcie, kochani, ja muszę jeszcze trochę papierów pouzupełniać. A może zjecie serniczka?
- Nie chciałbym robić kłopotu – zaoponowałem.
- Ale to żaden kłopot! Uwielbiam piec serniki! Znam ich setki rodzajów! Zawsze u mnie w domu jest sernik! Już daję – pobiegła w podskokach do kuchni, jakby była nastolatką, a nie poważną panią doktor, której dzieci też już są lekarzami.
Po chwili wróciła z talerzykami. Postawiła jeden przed Leonem, jeden przed Noelem i jeden przede mną.
- Już niosę sernik! – zgrabnie się obróciła na jednej nodze.
- Pomogę – podniosłem się z fotela.
- Co to, to nie – zatrzymała się w pół kroku i pogroziła mi palcem. – Do mojej kuchni mężczyźni mają wstęp wzbroniony! Nawet mężowi postawiłam ekspres do kawy w sypialni, aby mi do kuchni nie wchodził! Od dwudziestu lat żaden mężczyzna nie przekroczył progu mojej kuchni! I to się nie zmieni!
- Dobrze, już jestem grzeczny – usiadłem z powrotem.
- I tak trzymać – puściła mi oko.
Po chwili przyniosła tacę z sernikiem. Był zupełnie inny od tych, które sprzedają w cukierniach. Miał grubą warstwę czekoladowego spodu, potem warstwę sera obficie nadziewaną rodzynkami, potem znów czekoladowe ciasto z góry, obficie posypane cukrem pudrem.
- Jakie to dobre, pani doktór! – zawołał Leon z pełnymi ustami. – Mogę jeszcze jeden kahałek?
Noel spojrzał na niego ze zgrozą w oczach.
- Leon, nie… - wyszeptał.
- Co nie? – zaczepnie odpowiedziała lekarka. – Dostanie drugi kawałek i ty też. A jak zjecie, to i trzeci. Ja lubię, jak smakują moje serniki.
- Chyba wezmę przepis – uśmiechnąłem się.
- A ja nie dam – odpowiedziała lekarka puszczając mi oczko. – Jak będzie ksiądz znał przepis, to nie będzie mnie odwiedzał…

Cały rozdział na Wattpadzie znajdziecie tutaj: https://www.wattpad.com/950696072-leon-i-noel-serniczek.

A ja spróbuję namówić Leona i Noela, aby namówili panią doktor na nauczenie ich pieczenia sernika. Mi przepisu nie zdradzi, ale im nie będzie umiała odmówić...

Letni sok melonowo - wieloowocowy

Jak sam zaproponowałem w poprzednim poście, dodałem do soku z melona więcej dodatków: morelę i gruszkę.

Efekt?

Sok stracił wyrazisty aromat melonowo - limonkowy. Złagodniał. Dodatki w smaku same nierozpoznawalne. Chyba ta wersja bardziej mi się podoba.

Zatem:

• pół melona
• 1/4 limonki
• 1/4 gruszki
• 1 morela

Wyciskamy, pijemy. Morela da bardziej przecier niż sok, trzeba ją wyciskać przed gruszką, bo inaczej nie wypłynie.

Letni sok z melona i limonki

Lato atakuje powoli...

To zdjęcie powinno być zrobione gdzieś w ogrodzie, leżąc na hamaku... ale wolny dzień w szkole oznacza, że pracuję w domu :-(

W każdym razie:

• 1 melon miodowy
• pół limonki

Melon - poza może cantalupe - nie ma jakiegoś wybitnego smaku, limonka doskonale zaostrza smak. Można by ewentualnie dosłodzić łyżeczką miodu lub jakimś słodkim owocem - tak, jak zrobiłem tutaj. Do wyciskarki wrzucamy po obraniu ze skórki i bez nasion.

Smacznego!

Acha - z melona prawie nie zostają wytłoki, bardzo ekonomiczny owoc... gdyby jeszcze był bardziej konkretny w smaku...

Nadchodzące tematy...

Planuję cykl artykułów - na tematy kulinarna, a jakże, choć gotowania w nich będzie mało.

Na razie zajawka tematu - nie w moim wykonaniu.

Jesteście zainteresowani?

Ostrość sosów Tabasco

Widząc w sklepie różne rodzaje sosów Tabasco nieraz zastanawiałem się nad ich ostrością.

Dzisiaj znalazłem pomoc, małą infografikę, którą się dzielę.

Smacznego! Ostrego!

Kefir brzoskwiniowy

W oczekiwaniu na obiad trzeba coś miłego spożyć w pracy, aby z sił nie opaść. Kupne napoje pełne są różnego rodzaju sztucznych dodatków, a własna produkcja trudna nie jest. A zatem:

Koktajl brzoskwiniowy

• 2 duże brzoskwinie lub nektarynki
• 1/2 l kefiru
• do smaku: syrop klonowy / miód

Brzoskwinie pozbawiamy pestki, kroimy na kawałki. Wszystko razem umieszczamy w mikserze. Na najwyższych obrotach miksujemy 1 min. I gotowe!

Kasza prażona w glinianym garnku

W wakacje udało mi się odwiedzić dwa skanseny. To znaczy zajrzeliśmy do trzech, ale w jednym z nich zamykali już chaty i puszczali tylko na spacer z zewnątrz...

W każdym bądź razie zwiedziłem Białostockie Muzeum Wsi oraz malutki Skansen Litewski w Puńsku. Jak to ja - oczywiście nie przegapiłem kuchni w chatach... Jeszcze niecałe 100 lat temu praca w kuchni była zupełnie inna, niektórzy wciąż gotowali na polepie glinianego pieca...

Jak się gotowało? Gliniany garnek stawiano na trójnogu nad żarem czy małym płomieniem - albo przytykano jedną stroną do płonącego ognia. Sposób stary jak ludzkość... i my możemy poczuć smak tak gotowanego posiłku - wystarczy rozpalić ognisko, do glinianego garnka wrzucić... A zatem:

Kasza prażona w glinianym garnku

• 1,5 l wody
• 1/2 kg kaszy - jaglanej czy gryczanej nieprażonej czy prażonej, jak kto lubi i uda mu się kupić...
• sól
• 0.3 l mleka

Do garnka wsyp kaszę, wlej wodę, lekko osól i wstaw na ognisko. Jeśli przystawiłeś bokiem do żaru - warto ca jakiś czas obrócić garnek, coby z jednej strony nie było spalone, a z drugiej surowe :)

Pod koniec wlej mleko i praż dalej.

Warto podać z wytopionymi skwarkami z boczku czy słoninki... i posypać siekaną pietruszką.

Banany z ogniska

Już na zakończenie akcji "Gotujemy na ognisku" stary skautowy przepis. Poznałem go od Boys Scouts of America, a ostatnio doczekałem się jego popularyzacji w Związku Harcerstwa Polskiego.

• banan
• kilka kostek czekolady
• opcjonalnie: mini pianki, orzechy, rodzynki, masło orzechowe, przyprawy: cukier brązowy, cynamon

Banana bez obierania natnij wzdłuż - aby dola część skórki pozostała nieuszkodzona. W wycięcie włóż kostki czekolady - ewentualnie inne dodatki wg własnego gustu. Owiń banana folią aluminiową i piecz.

UFO nad Kołobrzegiem

Sezon ogórkowy trwa, więc...

Co zrobić, gdy pojawi się znienacka UFO? Jak to co? Amerykanie pakują je do tajnych baz wojskowych, a my pakujemy je do garnka. Tak kochani, najlepszy sposób na UFO to zjeść je. 

Na targu wypatrzyliśmy UFO:

UFO. Nazywane też patisonami. Fot: Domena publiczna, https://commons.wikimedia.org/w/index.php?curid=137735 

Zatem dla was:

UFO duszone

• 2 UFO (patisony)
• 4 pomidory
• młoda cebulka ze szczypiorkiem - osobno posiekane białe i zielone
• kubeczek mały jogurtu naturalnego
• łyżeczka mąki

UFO obrać ze skórki. Pokrajać, odrzucając pestki. Pomidory sparzyć i obrać ze skórki. Pokrajać. Cebulkę posiekać.

Na odrobinie oliwy zezłocić cebulkę. Dorzucić pomidory i UFO, przykryć, dusić na małym ogniu pod przykryciem. Dorzucić szczypior. Wymieszać jogurt z mąką, wlać, zagotować. 

Duszone UFO. Może nie wygląda, ale smakuje...

Potrawa bardzo prosta do przyrządzenia na ognisku, w dowolnym naczyniu, na patelni czy w kociołku.